Μου έρχεται στο μυαλό η Αναγέννηση.
Όπως ο μεγαλύτερος Άβαταρ όλων των εποχών γεννήθηκε ( μένουμε στο συμβολισμό, γιατί είναι άγνωστο το πότε γεννήθηκε) έτσι και εμείς καλούμαστε να περάσουμε στην προσωπική μας Αναγέννηση.
Οι τρόποι αυτής της πράξης είναι προσωπικοί και πρέπει να εμπεριέχουν πάντα τον ανάλογο συμβολισμό.
Στην Εσωτερική Αστρολογία το ζώδιο του Αιγόκερω είναι το " βουνό της μύησης " για όσους έχουν περάσει την μαθητεία.
Ο αποσυμβολισμός της εορτής αυτής, είναι εκτός από θρησκευτική και αξιακή και εμπειρική.
Η απλή γιορτή δεν συμβολίζει τίποτα οπότε οι " οπαδοί " της μορφής αυτής της εκδήλωσης παραμένουν " ζηλωτές " υστερώντας από την Ουσία της Ύπαρξης στην Γη.
Ο τόπος γέννησης του Χριστού είναι η διέξοδος ως προς την αυτογνωσία και την νόηση της κατεύθυνσης.
Η γιορτή των Χριστουγέννων δεν είναι μόνο " η φυγή " σε ένα χιονοδρομικό κέντρο. Είναι το πολύ παραπάνω.
Όταν φτάσουμε στο τόπο εκείνο πριν κοιτάξουμε προς τα κάτω, προς την πλαγιά που θέλουμε να κατέβουμε, πρέπει να κοιτάξουμε Άνωθεν.
Να κοιτάξουμε ψηλά ( ένα είδος προσευχής και τιμής) και μετά να κατέβουμε στο αυτονόητο.
Εκεί που πιστεύουμε ότι ανήκουμε, άσχετα αν αυτό είναι λάθος! Γιατί δεν " ανήκουμε " στο κάτω, " ανήκουμε " στο επάνω.
Η ομάδα του tarosofos.gr σας εύχονται:
Καλά Χριστούγεννα.
